Sinds kort voel ik hoe weinig oordeel er nog in me huist.
Het is een bijzonder gevoel. Licht en ook krachtig.
Ik zie en begrijp elkeen zijn visie, mening, idee, verlangens, behoeften, wensen, noden, ….
Wil dit nu zeggen dat ik nergens meer een mening over heb? Tuurlijk wel! Doch, mijn mening staat ALTIJD open. Mijn energie staat open. Enkel met een vrije kijk, geest en hart is er ruimte.
Elke dag leer ik bij. Elke dag ervaar ik. Het is wonderlijk en zo ontzettend verrijkend.
Een mening is geen oordeel. Een mening is een kijk vanuit je eigen bril. Een bril die je opzet gevormd doorheen je generatie, je opvoeding, je groot worden, gebeurtenissen en gevoelens met een openheid om te leren en bij te stellen. Een mening is warm en vloeit uit je jezelf.
Een oordeel is eerder koel, koud. Het staat voor je vast. Je vertelling is vastgebonden in je brein. Dat wat je denkt en zegt met weinig openheid en zonder wederkerigheid is vast omkadert. Het is gefocust op de ander zonder enige ruimte ter verbinding.
Net dit kan je ombuigen want wat je uit over de ander, uit je over jezelf, hoe klein het soms ook.
In het universum bestaat het woord ‘niet’ niet.
Alles is gewoon.
Hier op aarde is er dualiteit. Licht en donker. Zwart en wit.
Hoe kunnen we weten wat goed voelt als we niet ontdekken wat slecht voelt?
Hoe kunnen we weten dat oorlog vreselijk is als we geen vrede ervaren?
Er zijn dus zielen met zware aura’s en andere met lichte.
Beiden zijn nodig. Ik bekijk ze beiden met liefde en mededogen.
Ik laat niet iedereen toe in mijn innerlijke cirkel, mijn kern. Dat cirkeltje is klein en reuze fijn.
Wel kijk en luister ik naar alles en iedereen in mijn uiterlijke cirkel, mijn ruimte en mijn muur.
Bij deze dus een warme oproep.
Vorm je mening. Uit ze. Open je hart. Verbreed je kijk. Luister naar je medemens. Beluister de ander. Bevraag. Geef vrij. Reflecteer in jezelf. Leer en groei. De weg van de mening is een bijzonder kleurrijke.
Reactie plaatsen
Reacties