MASKERS
Sinds ik meer en meer mezelf ben, bemerk ik hoeveel puurheid ik rondom mij voel.
Na 4 jaren hard innerlijk labeur, pijn en afscheid voel ik eindelijk hoe alles aan het stromen is.
Soms stroom ik zonder belemmering.
Soms botst ik eerst op harde en kille stenen. Beiden heb ik nodig. Hard nodig.
De laatste periode word ik vergezeld van mooie zielen.
Sommigen zijn gebleven. Zij zijn de getuigen van mijn vele maskers, mijn donkerte en mijn licht.
Anderen waren even weg, maar zijn inmiddels terug.
Sommigen verliet ik of verlieten mij. Dat wat nodig was.
Nog anderen zijn nieuw.
Allemaal voelt het fijn, bijzonder, goed en puur.
Ik zweet niet meer. Ik heb geen hartkloppingen meer. Ik ben niet meer leeg gezogen.
Mijn pure energie, mijn echtheid, mijn kwetsbaarheid, mijn openheid vibreert op harthoogte waardoor ik de liefde ontvang.
Mijn maskers zijn verbrand. Onbestaand.
Woorden schieten tekort in wat ik voel en ervaar.
Wat me overduidelijk is geworden, is dat wanneer je leeft vanuit je hart en vanuit je echte zelve het eerste dominosteentje valt en alles verder beweegt en vloeit. Zoals een bloem pas ten volle bloeit door het liefdevol zaaien en verzorgen van dat zaadje.
Hoe meer we samen denken, doen en leven vanuit ons hart, hoe meer de wereld een magnifieke plek wordt, wat ze in de basis al helemaal is.
Een grote shift is volop bezig.
Het is de enige manier om ons te laten beseffen te leren leven vanuit en met ons hart.
To be continued…
Reactie plaatsen
Reacties